Materiały na narzędzia skrawające , jak na przykład przecinarki taśmowe , i narzędzia pomiarowe powinny mieć takie właściwości, które będą gwarantowały im wytrzymałość w najcięższych warunkach. Materiały takie cechują się zwykle twardością i odpornością na ścieranie, kruche pękanie oraz na naprężenia. Wydłuża to żywotność konkretnego urządzenia i ogranicza do minimum zabiegi regeneracyjne, takie jak konieczność ostrzenia. Wytrzymałość na pęknięcia sprawia, że ostrze jest w mniejszym stopniu narażone na ukruszenia, jakie mają miejsce w trakcie pracy przy materiałach o niejednokrotnej strukturze lub gdy maszyna będzie pracować niestabilnie. Dobrze jest, gdy materiał, z jakiego stworzono dane narzędzie odpowiednio przewodzi ciepło, z racji tego, że bez użycia chłodziwa (np. strumienia wody) może się bardzo mocno rozgrzać. A to wywołać może groźne naprężenia i uszkodzenia sprzętu. Mile widziana jest również odporność na czynniki chemiczne, ponieważ nie można sobie pozwolić na to, by urządzenie wchodziło w reakcję z materiałem, które poddajemy obróbce.

Gros materiałów wykorzystywanych do produkcji wielu typów narzędzi to tak zwane materiały ścierne , oraz materiały takie jak cermetale, których, ze względu na specyficzną budowę (połączenie metali i ceramiki) nie sposób zaszufladkować ani jako węglików spiekanych ani do typowej ceramiki narzędziowej. W ich skład wchodzą drobiny ceramiki o znacznej twardości, a jako spoiwo służy osnowa metalu. Posiadają one przede wszystkim lepsze właściwości skrawania w porównaniu do innych materiałów, nie ulegają utlenianiu w tak dużym stopniu jak węgliki i nie reagują ze stopami żelaza. Nie straszne im zużycie, inaczej mówiąc charakteryzuje je wysoka wytrzymałość. Najczęściej trafić na nie można w przemyśle obróbki metali w większości rozwiniętych państw, jak na przykład Japonia, gdzie są bardzo popularne. Znajdują się w ponad połowie używanych tam materiałów tej gałęzi przemysłu.

Bardzo popularne jako materiały narzędziowe są płytki wieloostrzowe , które cechują przede wszystkim odporne powłoki, wytwarzane z wykorzystaniem wielu technik. Najczęściej robi się to fizycznym osadem fazy gazowej lub krystalizacją chemiczną z fazy gazowej. Proces przebiega następująco: podłoże, najczęściej węglikowe lub stalowe, kryje się warstwami z węglików lub azotków o grubości kilku mikrometrów. Tak otrzymana powłoka charakteryzuje się dużą twardością i wytrzymałością na ścieranie, znacznie większą niż w przypadku samego podłoża. Obecnie można otrzymać wiele takich warstw jednocześnie, od 50 do 1000. Należy nadmienić, że węgliki spiekane, które pokrywa się w ten sposób odznaczają się całkiem innym składem chemicznym niż płytki wieloostrzowe używane bez nich, bo i z takimi można mieć do czynienia w przemyśle.

Celem inżynierów jest stworzenie takiego materiału dla wytwarzania narzędzi, który umożliwi obróbkę jak największej liczby materiałów, dużą szybkość pracy, wysoką jakość, a jednocześnie to wszystko da bez konieczności stosowania chłodzenia. Póki co wysiłki te kończą się niepowodzeniem, a maksimum możliwości w tym temacie uzyskano w diamencie, jest to najtwardszy z materiałów. Jego zaletami są  z pewnością twardość i wyśmienite odprowadzanie temperatury, stąd jego popularność jako tworzywa na wiertła do metalu . Niestety ma też wady: jest kruchy a ponad 970 stopni Kelvina traci swoje właściwości, przy tym łatwo się utlenia.